## خطرات پنهان در اعماق زمین: نگاهی به لزوم نوسازی معادن ذغال سنگ ایران
صنعت معدن، به عنوان یکی از ارکان اصلی تأمین مواد اولیه برای صنایع مختلف، نقشی انکارناپذیر در توسعه اقتصادی کشور ایفا می‌کند. ایران با دارا بودن منابع معدنی غنی، پتانسیل بالایی برای خودکفایی صنعتی دارد. با این حال، فعالیت در معادن، به ویژه معادن ذغال سنگ، با خطرات جدی برای سلامت و جان کارگران همراه است.
آمارهای نگران کننده نشان می‌دهد که بیش از ۹۰ درصد استخراج در معادن ذغال سنگ ایران با روش‌های سنتی و ناایمن انجام می‌شود. این مسئله، ایران را در زمره کشورهای با آمار بالای حوادث معدنی قرار داده است. متأسفانه، حوادث ساختمانی و معدنی، بیشترین آمار فوت و آسیب‌های شغلی را به خود اختصاص داده‌اند.
حادثه دلخراش معدن ذغال سنگ طبس در شهریور ماه ۱۴۰۳ که منجر به جان باختن تعدادی از کارگران زحمتکش شد، بار دیگر زنگ خطر را برای توجه بیشتر به ایمنی در معادن به صدا درآورد. این حادثه تلخ که به دلیل نشت گاز متان رخ داد، ضرورت بازنگری جدی در استانداردهای ایمنی معادن، به ویژه معادن ذغال سنگ را آشکار کرد.
کارشناسان، استفاده نکردن از فناوری‌های نوین در استخراج، حفاری و نگهداری سنتی را از مهمترین عوامل وقوع حوادث در معادن می‌دانند. مکانیزه کردن معادن به عنوان یک راهکار اساسی برای ارتقاء ایمنی و کاهش خطرات جانی برای کارگران مطرح شده است.
سرمایه گذاری در تجهیزات ایمنی، آموزش کارگران، نظارت دقیق بر رعایت اصول ایمنی و پاسخگو سازی مسئولین در قبال حوادث، از جمله اقدامات ضروری برای بهبود وضعیت ایمنی در معادن به شمار می‌رود.
جان انسان‌ها، گرانبهاترین سرمایه ملی است و تلاش برای حفظ سلامت و ایمنی کارگران، وظیفه ای همگانی است. امید است با عزم جدی مسئولین و همکاری همه جانبه فعالان این حوزه، شاهد کاهش حوادث و ایجاد محیطی امن برای کارگران در معادن کشور باشیم.
