طبق گزارش خبرگزاری مدیکال نیوز تودی، فیبریلاسیون دهلیزی شایع‌ترین آریتمی قلبی در سراسر جهان است و تقریباً یک سوم افرادی که تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرند، آن را تجربه می‌کنند.

به طور معمول، بیماران پس از هر نوع جراحی قلب، مکمل پتاسیم داخل وریدی دریافت می‌کنند، به خصوص اگر سطح پتاسیم در خون آنها به کمتر از ۴.۵ میلی اکی والان در لیتر کاهش یابد.

خطر فیبریلاسیون دهلیزی با افزایش سن بیشتر می‌شود، اما گاهی اوقات می‌تواند در جوانان نیز اتفاق بیفتد. افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است ضربان قلبی بسیار سریع‌تر از حد معمول داشته باشند و قلب به طور مؤثر خون را در سراسر بدن پمپاژ نکند. این امر می‌تواند باعث تجمع خون در قلب و افزایش خطر لخته شدن شود.

قلب انسان دارای چهار حفره است – دو دهلیز و دو بطن – و فیبریلاسیون دهلیزی زمانی رخ می‌دهد که این حفره‌ها به دلیل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی به درستی کار نکنند. این امر باعث می‌شود دهلیزها و بطن‌ها با سرعت‌های متفاوت منقبض شوند.

سن بالا، فشار خون بالا، پرکاری تیروئید، دیابت، مصرف الکل و سابقه بیماری قلبی، همگی عواملی هستند که می‌توانند در ایجاد فیبریلاسیون دهلیزی نقش داشته باشند. با این حال، این عارضه جانبی پس از عمل جراحی قلب شایع‌ترین است و می‌تواند منجر به هزینه‌های سنگین بیمارستان، اقامت طولانی‌تر در بیمارستان و افزایش خطر مرگ شود.

محققان یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده را در ۲۳ مرکز جراحی قلب در بریتانیا و آلمان بین اکتبر ۲۰۲۰ و نوامبر ۲۰۲۳ انجام دادند. این کارآزمایی شامل ۱۶۹۰ بیمار بدون سابقه فیبریلاسیون دهلیزی بود که برای جراحی بای پس عروق کرونر جدا شده بودند.

پتاسیم همراه با سایر الکترولیت‌ها نقش مهمی در سلامت قلب دارد.

هر بار که قلب می تپد، پتاسیم به داخل و خارج سلول‌های قلبی حرکت می‌کند. هنگامی که سطح پتاسیم بسیار پایین است، افراد در معرض خطر ابتلا به آریتمی‌ها از جمله فیبریلاسیون بطنی و حتی فیبریلاسیون دهلیزی قرار دارند. افزایش شدید سطح پتاسیم نیز خطرناک است و می‌تواند منجر به ضربان قلب بسیار کند و وضعیتی به نام بلوک قلبی شود. افزایش شدید سطح پتاسیم می‌تواند کشنده باشد.

به گفته محققان، حفظ سطح پتاسیم بین ۳.۶ میلی اکی والان در لیتر تا ۵.۵ میلی اکی والان در لیتر به طور کلی برای سلامت قلب و عروق بهینه است.