در دنیای امروز، هزینه بلیت کنسرت در سالن‌های مجلل مانند اسپیناس پالاس، سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی و وزارت کشور به شدت افزایش یافته و حتی به مرز یک میلیون تومان هم رسیده است. افزایش قیمت بلیت برج میلاد نیز به زودی به این رنج قیمتی خواهد رسید. این افزایش قیمت‌ها، سوالات متعددی را در ذهن مخاطبین ایجاد می‌کند. چرا اجاره سالن‌های دولتی، به اندازه ای هزینه بر است که برگزارکنندگان کنسرت مجبور به فروش بلیت با این قیمت‌های بالا می‌شوند؟
افزایش چشمگیر قیمت بلیت کنسرت از زمان شروع پاندمی کرونا، به اوج خود رسیده است. در آن زمان، کنسرت به تدریج به یک کالای لوکس تبدیل شد. در آن زمان، برگزارکنندگان کنسرت، از اجبار برای افزایش قیمت‌ها سخن می‌گفتند. چرا که هزینه‌های برگزاری یک شب کنسرت، به شدت افزایش یافته بود.
هزینه اجاره سالن، نورپردازی، صدا، تبلیغات و سایر هزینه‌های ضروری برگزاری یک کنسرت، به شدت افزایش یافته است. در این شرایط، برگزارکنندگان کنسرت مجبور به افزایش قیمت بلیت‌ها هستند.
در سال ۱۴۰۱، قیمت بلیت کنسرت‌هایی مانند «سی‌صد» به یک میلیون تومان هم رسید. به نظر می‌رسد که در آینده، سقف قیمت بلیت کنسرت‌ها به یک میلیون تومان خواهد رسید.
هزینه‌های برگزاری یک کنسرت، بسیار بالا است. یکی از روش‌های تبلیغ یک کنسرت، نصب بیلبورد در سطح شهر است. هزینه نصب بیلبورد، در مناطق مختلف شهر، متفاوت است. هزینه نصب یک بیلبورد در بزرگراه همت، در ابعاد ۱ متر و ۶۱۰ در ۳۰۰، به طور متوسط، روزی ۱۷۰ میلیون تومان است. همچنین، هزینه نصب یک بیلبورد در بزرگراه چمران، در ابعاد ۱ متر و ۳۱۰ در ۳۱۰، روزی ۱۰۰ میلیون تومان است. به طور معمول، برای یک کنسرت، بیلبوردها برای یک هفته تا ده روز اجاره داده می‌شوند. البته، تیم‌هایی که به طور مداوم از بیلبوردها استفاده می‌کنند، تخفیفاتی بین ۳۰ تا ۴۰ درصد دریافت می‌کنند.
برای نصب بیلبورد، به مجوز جداگانه از اداره ارشاد نیاز است. مجوز نصب بیلبورد، پس از اخذ مجوز کنسرت از اداره ارشاد، صادر می‌شود.
هزینه اجاره سالن‌های کنسرت، متفاوت است. هزینه اجاره اسپیناس پالاس، به همراه کلیه هزینه‌های جانبی، مانند نورپردازی، ال ای دی، دکور، اتاق پذیرایی، به حدود یک میلیارد تومان می‌رسد. در مقابل، هزینه اجاره سالن همایش‌های برج میلاد و نمایشگاه بین‌المللی، حدود ۲۰۰ میلیون تومان ارزان‌تر است. البته، برج میلاد تعداد صندلی‌های کمتری نسبت به میلاد نمایشگاه دارد. به همین دلیل، برگزارکنندگان کنسرت، چندان رغبتی برای برگزاری کنسرت در برج میلاد ندارند.
اگرچه هزینه اجاره یک سالن خالی، حدود ۴۸۰ میلیون تومان است. اما هزینه‌های نهایی، بعد از برگزاری کنسرت، با توجه به خدمات ارائه شده به تیم کنسرت، به حدود ۸۰۰ میلیون تومان می‌رسد. گفته می‌شود که سالن‌ها، بابت اجازه ورود تیم کنسرت به هر اتاق در سالن، هزینه اضافی دریافت می‌کنند.
اگر همه بلیت‌های یک کنسرت در برج میلاد به فروش برسد، درآمد حاصل از آن، به یک میلیارد و پانصد میلیون تومان خواهد رسید. از این مقدار، ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان هزینه اجاره سالن، و ۳۰۰ میلیون تومان هزینه تبلیغات، می‌شود. در نهایت، ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان به دست مجموعه تهیه‌کننده، خواننده و گروهش خواهد رسید.
چرا سالن‌های دولتی، به اندازه سالن‌های خصوصی هزینه‌های هنگفتی را بر برگزارکنندگان کنسرت تحمیل می‌کنند؟ اگر سالن‌ها دولتی هستند، باید به تمام مردم کشور تعلق داشته باشند و همه حق استفاده از آنها را داشته باشند. اما با قیمت‌های فعلی، تنها اقشار ثروتمند جامعه، امکان حضور در کنسرت‌ها را دارند. متولیان این سالن‌ها، باید حداقل به هزینه اجاره یک سالن خالی بسنده کنند. در غیر اینصورت، کنسرت از سبد فرهنگی مردم حذف خواهد شد و در نهایت، برگزارکنندگان نیز از برگزاری کنسرت منصرف خواهند شد.
با قیمت یک میلیون و یکصد تومان برای هر بلیت، بسیاری از مردم، توانایی حضور در کنسرت‌ها را ندارند. در نتیجه، مخاطب این کنسرت‌ها، کاهش می‌یابد و کنسرت‌ها، توانایی فروش تمامی بلیت‌های خود را نخواهند داشت. در این شرایط، تعداد برگزاری کنسرت‌ها کاهش می‌یابد و سالن‌ها، بخش اعظمی از درآمد خود را از دست خواهند داد.
