## غم‌انگیز: پاراتیروکمان ایران؛ از طلای پاراآسیایی تا ناکامی در پاریس
علی سینا منشازاده، ملی‌پوش پاراتیراندازی با کمان، به تازگی به ایران بازگشته و از اتفاقاتی ناگوار می‌گوید که او و تیم ملی را در پارالمپیک پاریس به ناامیدی کشاند.
منشازاده در گفتگو با تسنیم می‌گوید: “پس از پارالمپیک پاریس، چند هفته‌ای را به استراحت و ریکاوری اختصاص دادم، اما حالا زمان آن رسیده که مجددا تمرینات را شروع کنم. سطح مسابقات پارالمپیک بسیار بالا بود، من هم برای حضور در این رقابت‌ها به شدت آماده شده بودم، اما یک اشتباه بزرگ در کادر فنی باعث شد که نتوانم به آنچه که لایقش بودم دست پیدا کنم.”
او ادامه می‌دهد: “بعد از کسب مدال طلا در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو، شرایط بسیار خوب بود و اردوهای منظم و منظمی را پشت سر می‌گذاشتیم. طبق رکوردهایم، شانس کسب مدال طلا و نقره پارالمپیک را داشتم، اما درست دو روز مانده به مسابقات، کمانم دچار مشکل شد و مجبور به تغییر تجهیزات شدم. این تغییر باعث شد که عملکرد کمان به طور کامل تغییر کند. متأسفانه کمان یدک هم نداشتیم و همه چیز در آن لحظات مانند این بود که یک ماشین با سه چرخ به شما بدهند و بگویند با نهایت سرعت جلو بروید!”
منشازاده با تاکید بر اینکه چک کردن کمان وظیفه کادر فنی بوده، می‌گوید: “متأسفانه تنش‌های متعددی در تیم وجود داشت. چند سالی را در فدراسیون تیراندازی با کمان بودیم و رفتار چندان مناسبی با ما نداشتند، انگار که فرزند ناخواسته این فدراسیون بودیم. خوشبختانه بعد از بازی‌های پاراآسیایی، رشته ما به فدراسیون جانبازان و توان‌یابان بازگشت، زیرا آنها نحوه کار با معلولان را به خوبی می‌دانند.”
او ادامه می‌دهد: “اردوهای ما منظم و خوب پیش می‌رفت تا اینکه دو ماه مانده به پارالمپیک، خبر رسید که پاراتیروکمان دوباره به فدراسیون تیراندازی با کمان برگشته است. این اتفاق روحیه ما را به شدت تحت تاثیر قرار داد. ما تیمی بودیم که در بازی‌های پاراآسیایی مدال‌های زیادی به دست آوردیم، اما در پاریس، عملکرد تیم به طور قابل توجهی پایین آمد و تنها سه مدال کسب کردیم. این به دلیل استرس زیادی بود که به بچه‌ها وارد شد. به نظر ما، در فدراسیون تیراندازی با کمان، جایگاه مناسبی نداریم. زیرساخت‌های خوبی وجود دارد، اما ما را به عنوان عضوی از خانواده خود نمی‌پذیرند.”
منشازاده با امید به بازگشت به فدراسیون جانبازان، می‌گوید: “امیدوارم به زودی به فدراسیون جانبازان برگردیم. شش نفر از ما به پارالمپیک اعزام شدیم و می‌دانم که پنج نفر از آنها قصد داشتند که قید مسابقات را بزنند. خانه اصلی ما فدراسیون تیراندازی با کمان است، اما در فدراسیون جانبازان راحت‌تر هستیم. فعلا منتظریم که بازگشت ما به فدراسیون جانبازان قطعی شود و در کادر فنی هم تغییراتی ایجاد شود تا بتوانیم تیراندازی را در سطح ملی ادامه دهیم. اگر این کادر فعلی باقی بماند، من و سه، چهار نفر دیگر از بچه‌ها کار نخواهیم کرد، زیرا این کادر با شرایط ما همخوانی ندارد و با شرایط کار کردن با معلولان آشنا نیست. به خاطر برخی مسائل، چند ماه مربی ما بودند، اما در این جامعه محبوب نیستند.”
در پاسخ به سوالی درباره وجود تنش در تیم ملی پاراتیروکمان در پاریس، منشازاده می‌گوید: “در پاریس هم تنش‌هایی وجود داشت، اما سعی کردیم که مدیریت کنیم. وقتی سرمربی جوان باشد، به نظر من، آن قابلیت را ندارد. میلاد وزیری عملکرد لازم برای هدایت تیم ملی پاراتیروکمان را نداشت. ورزشکاران ما حرفه‌ای هستند و سابقه حضور در رقابت‌های بزرگ را دارند، اما این تیم برای این کادر فنی بزرگ بود. دو سال و نیم زحمت من، غلامرضا رحیمی و چند نفر دیگر از بین رفت. یک مربی بدنساز داشتیم که تیم را برای بازی‌های پاراآسیایی متحول کرده بود، اما او را کنار گذاشتند و باعث شدند که تیم اعزامی عملکرد خوبی نداشته باشد. یکی از دوستان می‌گفت: “شما سرمایه‌های کشور هستید”، اما شرایط طوری شده که پنج نفر از نفرات اعزامی به پارالمپیک اعتقادی به این کادر فنی ندارند و این ظلم است.”
او در پایان می‌گوید: “این مسائل را به مسئولان کمیته ملی پارالمپیک هم گفته‌ایم. آنها می‌گویند که منتظر مشخص شدن تکلیف این رشته هستند. کوهپایه‌زاده رئیس فدراسیون جانبازان و توان‌یابان نگرش بسیار خوبی دارد. زمانی که این کادر انتخاب شد، کوهپایه‌زاده به عنوان رئیس در فدراسیون حضور نداشت، اما امیدوارم یک اتفاق خوب برای پاراتیروکمان بیفتد. ما اسطوره‌ای به نام زهرا نعمتی داریم و باید از این پتانسیل استفاده شود. نعمتی از جنس این ورزش است و بچه‌ها را درک می‌کند. او چند طلای پارالمپیک دارد و باید از این بزرگان و تجربیاتشان استفاده کرد. دل آدم قرص می‌شود که چنین فردی پشتش بایستد، کسی که کار بلد بوده و قله را فتح کرده است.”
