## سرمایه گذاری هنگفت، تضمینِ موفقیت؟
اخیرا، هزینه‌های سرسام آور فوتبال عربستان و جذب ستاره‌های مطرح مانند رونالدو، به عنوان نشانه‌ای از رشد این کشور در فوتبال به چشم می‌آید. اما آیا تزریق پول به تنهایی می‌تواند تضمین کننده پیشرفت باشد؟ نگاهی به الگوهای توسعه جهانی در فوتبال نشان می‌دهد که این موضوع چندان ساده نیست.
برای مثال، لیگ برتر انگلیس، با وجود هزینه‌های گزاف و حضور گران‌ترین مربیان و بازیکنان جهان، هیچگاه نتوانسته است تیم ملی انگلیس را به قهرمانی جام جهانی برساند. همچنین عربستان، با صرف مبالغ هنگفت در نقل و انتقالات بازیکنان، در جام ملت‌های آسیا حذف شده و در مراحل مقدماتی جام جهانی نیز عملکرد خوبی نداشته است.
در واقع، تیم ملی به عنوان نماینده یک کشور، باید از مجموعه تیم‌های باشگاهی آن کشور تغذیه شود. لیگ‌های داخلی نقش اساسی در پرورش استعدادها و آماده‌سازی بازیکنان برای تیم ملی را ایفا می‌کنند. اما در بسیاری از کشورها، شرکت‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای به جای تمرکز بر اهداف ملی، تنها به دنبال سود و گاهی اهداف سیاسی خود هستند.
به عنوان مثال، کارتل‌های مالی با جذب بازیکنان برتر در لیگ‌های پر هزینه، اجازه رشد به لیگ‌های داخلی را نمی‌دهند و این موضوع باعث شده است که استعدادهای جوان در کنار بازیکنان مطرح تجربه کسب کنند و به افتخار ملی برای کشورشان تبدیل شوند. متأسفانه، بسیاری از باشگاه‌های بزرگ جهان، حتی استعدادهای کودک را از سنین کم از کشورشان خارج کرده و روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند.
برزیل، با وجود داشتن تیمی پرقدرت در تاریخ فوتبال، پس از تضعیف لیگ داخلی و حضور بازیکنان لژیونر، در رقابت‌های بین‌المللی موفق نبود. این موضوع حتی رئیس جمهور این کشور را به تصویب قانونی برای کاهش تعداد بازیکنان لژیونر در تیم ملی برزیل واداشته است.
در مقابل، قطر با توجه به این مشکل، سرمایه گذاری خود را بر روی ساخت زیرساخت ها، کمپ های مدرن، و پرورش استعدادهای داخلی متمرکز کرده است. قطری‌ها با به کارگیری بازیکنان مناسب در لیگ خود، به عنوان الگویی برای جوانان کشورشان عمل کردند و با این استراتژی دو جام ملت های آسیا را به طور متوالی به دست آوردند.
فوتبال ایران نیز با چالش مشابهی روبه رو است. مسئولین فوتبال و ورزش کشور باید تصمیم بگیرند که می خواهند به لیگ داخلی ارزش بدهند و با استعدادیابی دقیق و توسعه زیرساخت ها به پیشرفت فوتبال کشور کمک کنند یا با ورود بی رویه بازیکنان خارجی لیگ و فوتبال ملی را نابود کنند. هر چند ورود بازیکنان خارجی ممکن است در کوتاه مدت نتایج قابل قبولی به همراه داشته باشد، اما در دراز مدت ممکن است به ضرر فوتبال ایران تمام شود.
