مشکلات ترافیکی تهران، سال‌هاست که دغدغه اصلی شهروندان و مسئولان شهری است. یکی از راهکارهای اساسی برای حل این معضل، تدوین و اجرای طرح جامع حمل و نقل و ترافیک است. اما با گذشت سال‌ها، این طرح همچنان بلاتکلیف مانده و به تصویب نهایی نرسیده است.
آخرین طرح جامع مصوب حمل و نقل تهران مربوط به سال ۱۳۸۷ است و از آن زمان تاکنون، تغییرات گسترده‌ای در شهر رخ داده است. افزایش جمعیت، تغییر الگوی سفر، توسعه شهر و… همگی عواملی هستند که ضرورت بازنگری در این طرح را بیش از پیش آشکار می‌سازند.
طرح جامع جدیدی که دو سال پیش به شورای عالی ترافیک کشور ارسال شده است، هنوز به تصویب نهایی نرسیده است. یکی از دلایل این تأخیر، نیاز به به‌روزرسانی داده‌های طرح است. داده‌های طرح فعلی بر اساس آمار سال ۹۳ تهیه شده است و با توجه به تغییرات سریع شهری، این داده‌ها دیگر نمی‌توانند تصویر دقیقی از وضعیت حمل و نقل تهران ارائه دهند.
بلاتکلیفی در تصویب طرح جامع حمل و نقل، تبعات منفی بسیاری برای شهر تهران به دنبال دارد. از جمله این تبعات می‌توان به افزایش آلودگی هوا، اتلاف وقت شهروندان، افزایش هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی اشاره کرد.
برای حل این مشکل، نیاز است تا مسئولان شهری و کشوری با جدیت بیشتری به موضوع طرح جامع حمل و نقل بپردازند و با سرعت بیشتری نسبت به تصویب و اجرای آن اقدام کنند. همچنین، ضرورت دارد تا در تدوین این طرح، از مشارکت شهروندان و متخصصان حوزه حمل و نقل استفاده شود تا طرحی جامع، کارآمد و پایدار تدوین شود.
در نهایت، می‌توان گفت که طرح جامع حمل و نقل تهران، کلیدی برای حل بسیاری از مشکلات ترافیکی این شهر است. اما تا زمانی که این طرح به تصویب نهایی نرسد و اجرایی نشود، شهروندان تهرانی همچنان مجبور خواهند بود با مشکلات ترافیکی دست و پنجه نرم کنند.
