“`html
گسترش پدیده تکدی‌گری در پایتخت، چالشی جدی برای مسئولان شهری تهران به شمار می‌رود. افزایش قابل توجه تعداد افراد بی‌خانمان و متکدی در معابر عمومی، نگرانی شهروندان و فعالان اجتماعی را برانگیخته است. این مسأله نه تنها چهره شهر را مخدوش می‌کند، بلکه امنیت اجتماعی را نیز به خطر می‌اندازد.
مشاهدات نشان می‌دهد بسیاری از این افراد، به جای نیازمندی واقعی، به صورت حرفه‌ای و سازمان‌یافته به تکدی‌گری مشغولند و درآمد قابل توجهی کسب می‌کنند. وجود شبکه‌های سازمان‌یافته تکدی‌گری، این معضل را پیچیده‌تر کرده است.
طرح‌های متعدد ساماندهی متکدیان توسط شهرداری تهران اجرا شده، اما نتایج مطلوب حاصل نشده است. یکی از دلایل اصلی این ناکامی، عدم وجود راهکارهای مؤثر و بازدارنده برای برخورد با متکدیان حرفه‌ای است. مجازات‌های موجود، به اندازه کافی بازدارنده نیستند و این افراد پس از مدتی دوباره به فعالیت خود بازمی‌گردند.
گزارش‌های رسمی از افزایش چشمگیر تعداد متکدیان حرفه‌ای در سال جاری خبر می‌دهند. این افزایش نشان‌دهنده ناکارآمدی برنامه‌های قبلی و ضرورت اتخاذ استراتژی‌های جدید برای مقابله با این معضل است.
برخی کارشناسان بر این باورند که برای حل این مشکل، باید به طور همزمان به دو مسئله پرداخت: اول، برخورد قاطع با شبکه‌های سازمان‌یافته تکدی‌گری و دوم، ارائه خدمات حمایتی به افراد نیازمند واقعی. یعنی تفکیک افراد نیازمند از افراد حرفه‌ای و ارائه راهکارهای جایگزین برای رفع نیازهای گروه اول.
آمارهای ارائه شده توسط شهرداری نشان از افزایش قابل توجه تعداد متکدیان جمع‌آوری شده در سال‌های اخیر دارد. اما این افزایش، ضرورت بازنگری در روش‌های ساماندهی را بیش از پیش مشخص می‌کند. ضرورت دارد همکاری بین دستگاه‌های مرتبط مانند شهرداری، بهزیستی و کمیته امداد برای حل این مسئله افزایش یابد.
در نهایت، حل مشکل تکدی‌گری نیازمند یک رویکرد جامع و همه جانبه است که هم به برخورد قاطع با متکدیان حرفه‌ای و هم به حمایت از افراد نیازمند واقعی توجه داشته باشد. بدون چنین رویکردی، احتمالاً این معضل به صورت مداوم در شهر تهران ادامه خواهد داشت.
“`
