مانند بسیاری از حیوانات، فنچ های گورخری دوره محدودی برای یادگیری دارند. این پرندگان فقط در 90 روز اول زندگی خود می توانند آواز خواندن را یاد بگیرند. اما دانشمندان مؤسسه ماکس پلانک در آلمان، در یک کشف حیرت انگیز، موفق به دستکاری مغز حشرات بالغ برای یادگیری مجدد آواز خواندن شده اند.
با افزایش سن، توانایی ما در یادگیری مهارت های جدید مانند صحبت کردن به یک زبان جدید یا نواختن ساز جدید، کاهش می یابد. عامل اصلی این موضوع، کاهش انعطاف پذیری مغز است. با بالا رفتن سن، مغز در تغییر ساختار یا سازگاری با چالش های جدید، دچار مشکل می شود.
اما اگر بتوانیم زمان را برای این کاهش انعطاف پذیری به عقب برگردانیم چه؟ محققان مؤسسه ماکس پلانک، چشم اندازی امیدوارکننده از این امکان را به ما نشان داده اند.
این محققان بر روی سهره گورخری تمرکز کردند، پرنده ای آوازخوان که به خاطر آوازهای استادانه اش شناخته شده است. اما این پرنده تنها در 90 روز اول زندگی خود می تواند آواز خواندن را یاد بگیرد. پس از آن، مغز او انعطاف پذیری خود را از دست می دهد و اعصاب بازدارنده مانع از ادامه یادگیری او می شوند.
محققان می خواستند بدانند که آیا می توانند این مانع عصبی را از بین ببرند و توانایی یادگیری پرنده را دوباره به آن بازگردانند.
آنها با استفاده از تکنیک های پیشرفته مانند اپتوژنتیک (تکنیکی برای کنترل عملکرد عصبی با استفاده از پرتو نور)، این اعصاب بازدارنده را در سهره های گورخری بالغ به طور دقیق خاموش کردند.
نتایج شگفت انگیز بود. پرندگان که محدود به آوازهایی بودند که قبلاً یاد گرفته بودند، شروع به اضافه کردن عناصر جدید به آهنگ های خود کردند. سپس دانشمندان مشاهده کردند که مجموعه آواز پرندگان بالغ در حال گسترش است، چیزی که قبلاً غیرممکن تصور می شد.
تأثیر این کشف بر انسان
این دستاورد فقط در زمینه آواز سهره گورخری محدود نمی شود. کار این دانشمندان نشان می دهد که توانایی مغز برای یادگیری ممکن است بسیار انعطاف پذیرتر از آنچه قبلاً فکر می کردیم باشد.
در انسان ها نیز پنجره های یادگیری مشابهی وجود دارد که طیف وسیعی از توانایی ها، از یادگیری زبان تا رشد اجتماعی را شامل می شود. اگر دانشمندان بتوانند مکانیسم هایی را که این پنجره ها را کنترل می کنند پیدا کرده و دستکاری کنند، راه های جدیدی برای درمان بیماری های عصبی و آسیب هایی که یادگیری را مختل می کنند، باز خواهد شد.
دانشمندان نتایج مطالعه خود را در مجله Nature Communications منتشر کردند.
