## استرس، عاملی برای افزایش احتمال ابتلا به بیماری
استرس و اضطراب دو عامل مهمی هستند که می‌توانند احتمال ابتلا به بیماری را در افراد افزایش دهند. این موضوع در مورد کودکان نیز صادق است و چاقی ناشی از استرس و اضطراب، می‌تواند زمینه را برای ابتلا به دیابت در آنها فراهم کند.
دکتر علی بهرام نژاد، مدیر گروه سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی کرمان، در گفتگو با خبرنگار تامین یاران، به مناسبت هفته دیابت، اظهار داشت: استرس می‌تواند باعث بروز دیابت یا شدت یافتن آن شود. در شرایط استرس، خود مراقبتی در ما دچار مشکل می‌شود و این می‌تواند عواقب ناخوشایندی برای سلامتی به دنبال داشته باشد.
به گفته دکتر بهرام نژاد، زمانی که فرد دچار استرس، اضطراب یا حتی افسردگی می‌شود، خود مراقبتی در فرد کاهش پیدا می‌کند و این باعث می‌شود که خواب، تغذیه و سایر جنبه‌های زندگی فرد دچار مشکل شود. این موضوع می‌تواند به افزایش احتمال شدت بیماری منجر شود.
این روانشناس توضیح می‌دهد که وقتی ما دچار دیابت می‌شویم و سلامتی‌مان به خطر می‌افتد، این وضعیت یک نوع فقدان محسوب می‌شود که می‌تواند منجر به افسردگی و اضطراب شود. این یک چرخه معیوب است که احتمال بروز بیماری را تشدید می‌کند.
وی تأکید می‌کند که توجه به موضوع خود مراقبتی برای حفظ سلامت بسیار مهم است. خود مراقبتی شامل مراقبت از جسم و روان است. همانطور که سلامت روان بر سلامت جسم تأثیر دارد، سلامت جسم نیز بر سلامت روان تأثیرگذار است.
مراقبت از جسم به معنای این است که آگاه باشیم که اگر جسم‌مان را به خطر بیندازیم، می‌تواند منجر به بیماری‌های مختلف شود. این امر می‌تواند کارکردهای ما را مختل کند، کیفیت زندگی را کاهش دهد و احتمال ابتلا به بیماری‌ها را افزایش دهد.
دکتر بهرام نژاد مراقبت از روان را نیز نکته مهمی عنوان کرد که افراد باید به آن توجه داشته باشند. وی افزود: اگر از سلامت روان خود مراقبت نکنیم، ممکن است مبتلا به بیماری‌های جسمی شویم. فردی که افسرده است، در صورت عدم درمان، تمایل به کاهش فعالیت بدنی پیدا می‌کند و در این شرایط مستعد ابتلاء به انواع بیماری‌های قلبی، عروقی، دیابت و … می‌شود.
این روانشناس تغییر سبک زندگی، افزایش فعالیت اجتماعی و انجام کارهای خیرخواهانه را از جمله موضوعاتی دانست که می‌تواند احساس دوست داشتن خود را در افراد افزایش دهد. دوست داشتن خود باعث می‌شود که خود مراقبتی به‌خوبی انجام شود و این امر، احتمال ابتلاء به بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.
وی همراهی اعضای خانواده با فرد بیمار را برای تغییر سبک زندگی مهم دانست و گفت: افرادی که مبتلا به بیماری هستند، به‌ویژه کودکان، در صورتی که خانواده‌ها به تغییر سبک زندگی آنها کمک نکنند، روند درمانشان با دشواری مواجه خواهد شد. به‌طور مثال، وقتی فردی مبتلا به دیابت می‌شود، اگر خانواده از رژیم غذایی او حمایت نکنند، آن فرد ناچار است از الگوی غذایی خانواده پیروی کند.
بهرام نژاد، تأکید کرد: اطرافیان باید از نگاه ترحم‌آمیز به فرد بیمار خودداری کنند، زیرا این نوع نگاه می‌تواند آسیب‌زا باشد و به احساسات منفی فرد دامن بزند.
