دیوید فیلیپ وتر، کودک آمریکایی مبتلا به بیماری ژنتیکی نادر، در تمام عمر کوتاه خود درون محفظه‌ای پلاستیکی زندگی کرد تا از تماس با میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا در امان بماند. او به بیماری نقص ایمنی ترکیبی شدید (SCID) مبتلا بود؛ اختلالی که سیستم ایمنی بدن را به‌طور کامل از کار می‌اندازد و کوچک‌ترین آلودگی می‌تواند مرگبار باشد.
دیوید در سپتامبر ۱۹۷۱ با عمل سزارین و تحت شرایط کاملاً استریل به دنیا آمد. پزشکان برای جلوگیری از انتقال هرگونه میکروب، اتاق زایمان را به‌طور کامل ضدعفونی کرده بودند و حتی ارتباط کلامی در آن لحظات ممنوع بود. تنها پنج ثانیه پس از تولد، دیوید وارد محفظه‌ای پلاستیکی شد که تا پایان عمرش خانه او باقی ماند.
این کودک خاص، دومین فرزند خانواده بود. برادر بزرگ‌ترش نیز به همین بیماری مبتلا بود و در هفت‌ماهگی جان باخت. با تولد دیوید، پزشکان تصمیم گرفتند او را در محیطی ایزوله نگه دارند تا شاید درمانی برای بیماری‌اش پیدا شود. امید اولیه به پیوند مغز استخوان بود، اما یافتن اهداکننده‌ای با تطابق کامل ژنتیکی بسیار دشوار بود.
با گذشت زمان، دیوید درون حباب رشد کرد. او از نظر ذهنی بسیار پیشرفته بود و بهره هوشی‌اش از هم‌سالانش بیشتر بود، اما درک او از جهان بیرون محدود بود. برای او، طبیعت مفهومی دوبعدی داشت و حتی پدیده‌هایی مانند باد برایش ناشناخته بودند.
در تلاش برای بهبود کیفیت زندگی دیوید، ناسا لباس ویژه‌ای طراحی کرد تا بتواند در محیط بیرون قدم بزند، اما این اقدامات بیشتر بر تفاوت‌های او با دیگران تأکید داشتند. افسردگی و احساس انزوا در سال‌های پایانی زندگی‌اش شدت گرفت.
در سال ۱۹۸۳، پزشکان اعلام کردند که پیوند مغز استخوان بدون تطابق کامل امکان‌پذیر شده است. خواهر دیوید به‌عنوان اهداکننده انتخاب شد، اما مغز استخوان او حامل ویروس اپشتین–بار بود؛ ویروسی که برای بدن فاقد سیستم ایمنی دیوید، کشنده بود. پس از پیوند، بدن دیوید دچار تومورهای سرطانی شد و در نهایت، در سن ۱۲ سالگی درگذشت.
مرگ دیوید اگرچه تراژدی بزرگی بود، اما زندگی او تأثیر عمیقی بر پیشرفت‌های پزشکی گذاشت. مطالعات انجام‌شده روی او منجر به شناسایی ژن‌های معیوب مرتبط با SCID و توسعه روش‌های درمانی نوین شد. امروزه نوزادان مبتلا به این بیماری با استفاده از سلول‌های بنیادی درمان می‌شوند و دیگر نیازی به زندگی درون حباب ندارند.
زندگی دیوید وتر، هرچند محدود و پررنج بود، اما راه را برای نجات جان هزاران کودک دیگر هموار کرد. او نماد فداکاری ناخواسته‌ای شد که مسیر علم را تغییر داد و نشان داد که حتی در محدودترین شرایط، می‌توان تأثیری عمیق بر جهان گذاشت.
About the Author
محمدرضا صبوری، از روزنامه‌نگاران باسابقه و متعهد در تیم تحریریه مجله خبری است. او با سال‌ها تجربه در عرصه رسانه، به عنوان یک تحلیلگر و گزارشگر قابل اعتماد شناخته می‌شود. صبوری به دلیل دقت، دانش و تخصص خود در پوشش اخبار مهم، به یکی از ستون‌های اصلی تیم تبدیل شده است.